De eerste week is voorbij...

Hoi allemaal!

Hoe is het met jullie? Nog koud in Nederland, of is de dooi begonnen?
Hier een berichtje vanuit Bhutare, het zuidoosten van Rwanda!

Wat zal ik allemaal vertellen? Voor mijn gevoel zit ik hier al een maand of drie. Je maakt zoveel mee in korte tijd en omdat alles nieuw is lijkt het enorm lang. Ik zal kort een impressie proberen te geven van de achterliggende dagen.

Vanuit Kigali, de hoofdstad, was het 2,5 uur reizen naar Bhutare. We reden in een volgepropt busje met zo’n dertig mensen vanuit Kigali door de bush, het platteland, naar de universiteitsstad. Nou ja, je kunt niet echt spreken van een stad. Het is meer een lange straat met universiteitsgebouwen, met zijstraatjes waar studenten wonen. Als er geen universiteit zou zijn, zou Bhutare een onbenullig dorpje zijn. Ongeveer 70 procent van de mensen in Bhutare studeert: een hele status in Rwanda! Onderweg reden we door schitterende, groene heuvels en langs verpauperde dorpjes: hutjes van klei, maar ook huizen van golfplaten en soms van stenen. Het valt me steeds weer op dat Rwanda zo gigantisch dichtbevolkt is. Elk beschikbaar stukje land wordt gebruikt voor landbouw. Er zijn echter veel te veel mensen voor veel te weinig land. Elke man verdeelt zijn land over zijn kinderen, die later hun land ook weer verdelen, zodat er steeds minder land te verdelen is. Steeds minder toekomst dus voor jonge mensen, die dan ook massaal naar de stad trekken. Overbevolking dus. Daarnaast is er sprake van landdegradatie door erosie: enorm droge en uitgeputte grond, die uitgeschuurd wordt als het regent (het water hoost naar beneden en stroomt langs de hellingen de valleien in). Die valleien zijn enorm vruchtbaar (met name voor rijst), maar amper te bebouwen omdat deze in de regenseizoenen helemaal onder water staan.

De achterliggende dagen zijn we bezig geweest met de voorbereiding van ons onderzoek. Je kunt je nog zo goed voorbereiden in NL, maar alles blijkt hier anders te zijn. Het onderzoek moet aangepast worden aan de Rwandese context. De mensen zijn hier echter zo relaxed en behulpzaam, dat ik het helemaal zie zitten! Werkelijk alles gaat heerlijk informeel. Daar houd ik wel van:) Stress kennen ze hier niet..tenminste niet zoals wij dat kennen (het zorgt namelijk wel voor stress wanneer je niet weet of je de volgende dag te eten hebt, denk ik!)

In Rwanda staat iedereen om 7 uur in de morgen op (was best wennen voor ons studenten:)). Verder eten we hier twee keer warm. Smorgens ontbijt (meestal vrij droog brood en driehoekjes met gehakt en een soort aardappel), tussen de middag een stevige warme maaltijd (de belangrijkste maaltijd van de dag) en ’s-Avonds opnieuw een warme maaltijd! De maaltijden bestaan hier in Bhutare uit bonen, gebakken banaan, rijst, vlees (weet nog steeds niet van welk beest, maar soms zit er nog lange nagel aan:), k denk geit), chips, etc.. Best lekker eten! K moet alleen wel erg wennen aan twee keer warm eten, met veel zetmeel.

Zaterdag zijn we nadat we in de morgen hebben overlegd over onze methodologie, ’s-middags van de weg af, het woud ingelopen. Er renden tientallen (kleine) apen! Geweldige dieren zijn dat! Ik voel me er redelijk mee verwant:) We hebben genoten van de schitterende natuur! ’s-avonds was er een traditioneel Rwandees feest met traditionele dans. Erg leuk om mee te maken! Zie foto’s/filmpje: traditionele krijgers met speren en vrouwen met tamtam..

Zondag zijn we naar een lokale kerk geweest... Vrijwel iedereen is hier ‘christen’. Van Jehovagetuigen,rooms-katholieken, protestanten tot pinkergemeenten. Wat een happening was die kerkdienst! Je mag binnenkomen wanneer je wilt, want ze beginnen ’s-morgens om 7uur al met zingen. Wij kwamen om negen uur binnen. Gelijk werden we naar voorin de kerk gedirigeerd: ‘special gasts’! We kregen elk een tolk, die naast ons kwam zitten, ideaal! Oorverdovend, dat zingen! Ze zingen keiveel, keihard en kei-vals, maar dat hindert niet! Ik geniet van die stralende mensen, die zich uiten door de springen, te gebaren en te klappen. Hart, ziel EN lichaam:) De preek duurde drie kwartier en ging over de trouwe God van Israel en dagon. Aangrijpend wanneer er gebeden wordt voor de zieken in de gemeente en er gezegd wordt dat de zieken moeten gaan staan: 30 procent van de gemeente ging staan!!! De meesten hadden malaria, maar ook allerlei andere ziektes! Na de dienst mocht ik blanke keyboard spelen..geweldig vonden ze dat!! Er wordt spontaan meegezongen. Uit de kerk plotseling een knetterende donder en lichtflits. We krompen in elkaar (zo’n harde heb ik in 21 jaar niet gehoord) en werden spontaan uitgelachen…heel normaal hier! Wij uzungu’s (blanken) zijn dat niet gewend.

De komende dagen gaan we onze questionnaire samenstellen in samenwerking met studenten in Bhutare die Kinyarwanda en Engels kunnen spreken. K heb hier trouwens al veel vrienden gemaakt..Als je iemand langer dan 10 minuten spreekt, krijg je direct een uitnodiging en een telefoonnummer (als ze telefoon hebben).

Kortom: ik heb het hier naar mijn zin en voel me redelijk op mijn gemak. Het onderzoek loopt tot nu toe gesmeerd. Het weer is warm, maar dat begint te wennen…de regentijd komt er trouwens aan! En nog iets: ik verwonder me ieder uur wel een keer over de manier van transport hier!! Zakken aardappels, emmers water, matrassen, kisten met bananen, het wordt hier allemaal op het hoofd vervoerd, zonder dat de handen eraan te pas komen!!!

Ik wens jullie het allerbeste toe. Iedereen Gods zegen gewenst in alle dingen!
Ik hoop en bid dat de komende tijd rijk gezegend zal worden, voor jullie in Nederland en voor mij in Rwanda.

Groeten vanonder het muskietennet,

Arjan